W przypadku złożenia nie później niż 14 dni przed terminem egzaminu wstępnego pisemnego oświadczenia kandydata o odstąpieniu od udziału w egzaminie wstępnym na aplikację adwokacką Ściągać można na wiele sposobów. Jednym z nich jest umieszczenie małej karteczki z niezbędnymi informacjami w piórniku. Należy jednak pamiętać, że niektórzy nauczyciele nie pozwalają trzymać zbędnych rzeczy na biurkach. Wtedy można przełożyć ją do rękawa i wyciągać wtedy, kiedy nikt nie widzi. Uprzyjemnić naukę można na wiele sposobów. Bez wątpienia pomogą w tym atrakcyjne gadżety, takie jak modne piórniki czy pomysłowe długopisy. Nie kosztują wiele, bo kupimy je już od 2 zł, a dodadzą uroku w czasie lekcji i odrabiania prac domowych. Co więcej, pomysłowe długopisy są nie tylko przydatne, ale i modne wśród dzieci, dlatego warto mieć ich w piórniku przynajmniej Kamera z słuchawką na egzamin. 2 500 zł. Nowe. Piaseczno - Odświeżono dnia 25 września 2023. Mikrosłuchawka słuchawka egzamin student mikro słuchawka TESLA 24h. 449 zł. Nowe. Wrocław, Fabryczna - 11 września 2023. Mikrosłuchawka na egzamin słuchawka mikro bluetooth studia sesja. Gra Ściąganie na egzaminie. Losowe gry. Pismo odręczne. Nakłonisz ich w ten sposób do ściągania na klasówce. LOLOXD 2012-12-08 o godzinie 11:33:47 Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. Stwierdzenie, że „nie szata zdobi człowieka” jest mądre i prawdziwe, ale… tylko do pewnego stopnia. Strój, a jaki ubieramy się na egzamin, ma znaczenie. Może mieć wpływ na jednym z forów internetowych rozgorzała w czasie zimowej sesji gorąca dyskusja na temat strojów na egzamin. Jedna z uczestniczek – Polka studiująca we Włoszech – zupełnie nie mogła zrozumieć sensu wbijania się z tej okazji w garnitury lub garsonki. Po pierwsze, argumentowała, to nie kwestia szacunku. Brak szacunku to nie „nieodpowiedni” strój, tylko nieprzygotowanie na egzaminie. Po drugie, w innych krajach Europy studenci przychodzą na egzaminy ubrani normalnie i nikt się nie obrusza. Tylko w Polsce wszystko musi być takie „pompatyczne”. Ktoś w odpowiedzi podał przykład studenta, którego wyrzucono z egzaminu, bo miał na sobie szorty i klapki. Czy rzeczywiście w Polsce jest po tym względem bardzo konserwatywnie? Nie do końca. Na większości uczelni granice tego, co akceptowane, są tak naprawdę dość szerokie. Choć kilka zasad obowiązuje niezmiennie. Jak zmieścić się w tych ramach?Profesorowie oceniająProfesor Janusz Teczke, prorektor krakowskiej Akademii Ekonomicznej, słysząc pytanie o to, jak powinni ubierać się studenci na egzaminy, przytacza anegdotę o starszym, bardzo szanowanym profesorze. Gdy przyszedł do niego na ustny egzamin student ubrany w sweter, profesor spytał: „Czy ma Pan trochę czasu?”. „Oczywiście, panie profesorze” – zapewnił student. „To pozwoli Pan, że skoczę do domu i też ubiorę sweter?”. Student zrozumiał aluzję w mig. Szybko wyszedł przebrać się w przyznają, że zwracają uwagę na ubiór studenta. I to niezależnie od profilu uczelni. Prof. Kazimierz Wiech z Akademii Rolniczej przyznaje oficjalnie, że wygląd studenta wpływa na ocenę z egzaminu. Nazywa to „oceną wizualną”. Oczywiście, jeśli student jest przygotowany ponadprzeciętnie, nie obniży mu oceny, ale jeśli opanował materiał średnio i jeszcze wygląda niechlujnie, to może się spodziewać dość niskiej oceny. Nigdy jeszcze nie wyrzucił studenta z egzaminu, ale pozwala sobie na uwagi, gdy strój jest niewłaściwy. Dr Jan Sobiecki, wykładający na AWF-ie, uważa, że włożenie na egzamin koszuli i marynarki nie powinno być dla nikogo problemem. Krawata nie wymaga, bo sam nie znosi go nosić. Nawet na Akademii Sztuk Pięknych, gdzie studenci na co dzień ubierają się bardzo swobodnie i z fantazją, wymaga się bardziej formalnego stroju na egzaminie. Zdarzyło się, że studentka została przez profesora wyproszona z egzaminu, bo była – jak sam to określił – bardziej rozebrana niż ubrana. – Jesteśmy artystami, indywidualistami, ale strój zawsze powinien być kompromisem – ocenia Bożena Groborz, wykładowca na Wydziale Form Przemysłowych ASP. – Kompromisem między naszą indywidualnością, a wymogiem bieguny Są studenci, którzy ten kompromis zawsze będą kontestować. Kaśka, jak pisze na forum internetowym, zawsze ubierała się „totalnie na luzie”, co oznaczało krótką, obcisłą sukienkę na ramiączkach na egzaminie pisemnym, krótkie spodnie i postrzępiony T-shirt na ustnym i w końcu sandały, czarne dżinsy i koszulę na obronie pracy magisterskiej. Inna studentka wspomina, jak egzamin ustny zdawała ubrana w fioletową spódnicę, zieloną dresową bluzę i kabaretki. Zdarzają się też swetry i podkoszulki na obronie prac dyplomowych lub uroczystym odebraniu drugim biegunie znajdują się studenci, którzy zawsze egzamin zdają w pełnym garniturze. Studenci Akademii Ekonomicznej mówią, że po pierwsze tak okazują profesorom szacunek, a po drugie, w stroju formalnym lepiej się czują na egzaminie. Zresztą są nawet bardziej poprawni niż sami wykładowcy: gdy raz profesor zaznaczył, że nie wymaga garniturów na egzaminie z powodu wielkiego upału, większość studentów i tak w nich przyszła. Bardzo formalnie jest też na wydziałach prawa wszystkich tymi skrajnościami, mieści się większość. Zmieścić się tam nie jest bardzo trudno, bo – trzeba przyznać – granice tego, co wypada, są dość na pięćStudenci nie zawsze ubierają więc garnitury, ale często także niestandardowe marynarki, np. sztruksowe czy pluszowe. Dziewczyny bardzo często wybierają spodnie zamiast spódnicy, nawet dżinsy (choć wtedy jak najbardziej klasyczne). Najczęstsze kolory to biało-ciemne (choć ciemny to niekoniecznie granatowy, lecz równie dobrze brązowy lub szary). Zamiast garsonek – rozpinane sweterki. – Dzisiaj elegancko wcale nie znaczy sztywno – przekonuje Anna Kulinowska, projektantka mody, właścicielka pracowni ubiorów „Anki”. – Jeśli ktoś nie znosi białych bluzek, to świetnie nada się coś kremowego, beżowego, może być w delikatne wzorki. Bardzo dobry zestaw dla dziewczyn to np. proste spodnie i bluzka w delikatny wzorek albo żakiecik narzucony na zwykły jest zatem spora. Ważne, by zmieścić się w pewnych ramach. Anna Kulinowska podsumowuje najważniejsze zasady obowiązujące przy doborze stroju na egzamin: – Przede wszystkim, nie starać się być zbyt trendy. Nie razić pstrokatymi kolorami. Zwracać uwagę na to, co się ze sobą łączy – kolory nie mogą się gryźć. Nie odsłaniać zbyt dużo: niedopuszczalne są stringi wychodzące z dżinsów, gołe brzuchy, mini, w której trudno usiąść… Nie odciągać strojem uwagi od siebie. Po prostu, z niczym nie wykładowców ocenia egzaminacyjne stroje swoich studentów dobrze. A naprawdę nie warto narażać się na ich krytykę. Z kilku prostych powodów. W większości przypadków jesteś dla egzaminatora anonimowym studentem. W tego typu sytuacjach niezwykle ważne jest pierwsze wrażenie, jakie zrobisz. Psychologowie mówią, że kluczowe jest pierwsze 11 sekund. Poza tym, większość osób (przyjmuje się, że 60%) to wzrokowcy. Jasne więc, że strój staje się bardzo istotnym elementem, przez pryzmat którego zostaniesz przez egzaminatora (nawet nieświadomie) oceniony. Pamiętaj, strój w tej sytuacji nie ma być wyrazem twojej osobowości, indywidualizmu czy buntu. To okazja, by pokazać, że potrafisz dopasować się do sytuacji i odpowiednio się więc egzamin jako ćwiczenie sztuki autoprezentacji, czyli umiejętności pokazania się takim, jakim chcesz, żeby widzieli cię inni. Przyda ci się w życiu wielokrotnie, choćby na przyszłej rozmowie o zapamiętać kilka najprostszych zasad egzaminacyjnego dobierania stroju i tego się trzymać. Stosując je, nic nie stracisz, a być może zyskasz lepszą ocenę. Jeśli oczywiście oprócz tego będziesz coś wiedział. Idea z całą pewnością słuszna jednak czy ma szanse powodzenia? Coraz więcej uczelni, kół naukowych czy innych organizacji studenckich angażuje się w różnego rodzaju akcje, mające na celu ograniczenie, o ile nie całkowite zlikwidowanie ściągania wśród studentów. Idea z całą pewnością słuszna jednak czy ma szanse powodzenia? Co powoduje, że zamiast rzetelnie się uczyć większość studentów woli liczyć na swoje szczęście i na egzaminach korzysta z „własnych pomocy naukowych”? Czy to tylko i wyłącznie wina lenistwa i niechęci do nauki czy może zakres i aktualność wymaganego materiału ma w tym swój udział?Kombinujemy od najmłodszych lat Doktor Zbigniew Bajka, od wielu lat wykładający na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego uważa, że przyczyn takiego stanu rzeczy należy szukać głębiej. Od najmłodszych lat jesteśmy przyzwyczajani do kombinowania i ściąganie uważamy nie za oszustwo, ale za przejaw sprytu i zaradności – mówi dr Bajka – na kolejnych etapach edukacji tylko utwierdzamy się w tym przekonaniu i doskonalimy umiejętności ściągania. Według mnie taki sposób „zdawania” egzaminu jest nieetyczny i powinien być traktowany jak zwykłe oszustwo. Niestety w polskich szkołach i uczelniach panuje przyzwolenie na taki stan rzeczy. Studenci wychodzą z założenia, że łatwiej wykonać ściągę niż spędzić długie godziny na nauce materiału, który bardzo często uważany jest przez nich za nieprzydatny. Według mnie duży wpływ na to ma po prostu zwykłe lenistwo i cwaniactwo. Sami studenci nie ukrywają, że ściągają jednak nie uważają tego za oszustwo. Za przyczynę podają zbyt dużą ilość materiału, który według nich nie będzie przydatny w przyszłości. Mocnym argumentem, wydaje się być fakt, że w dzisiejszych czasach dostęp do informacji jest bardzo łatwy. Nie trzeba już godzinami siedzieć w bibliotece i przeczesywać stosów książek. Wystarczy skorzystać z Internetu i w kilka chwil znajdziemy interesujące nas dane z każdej dziedziny naukowej. Studiujący historię na jednej z krakowskich państwowych uczelni Konrad podaje przykład egzaminu z historii średniowiecznej – Wykładający ten przedmiot profesor miał obsesję na punkcie dat. Tylko do tego egzaminu podanych ich było prawie trzysta! Oczywiście ta ilość określona było jako „niezbędne minimum”. Komu normalnemu chciałoby się tego uczyć? Zresztą po co, skoro ok. 80% z nich nie było datami, które „wypada znać”. Aż się prosiło zrobić z tego ściągę co w dobie komputerów i innych gadżetów jest proste i szybkie. Jeśli kiedykolwiek potrzebna mi będzie któraś z tych dat, w co szczerze wątpię, to po prostu wejdę na Internet i ją sprawdzę. Trzeba przyznać, że nowoczesne technologie sprzyjają oszukiwaniu na egzaminach. Również dr Bajka zwraca uwagę na ten aspekt– Czasy się zmieniły, teraz technologia służy studentom, niestety nie tylko w pozytywnych kwestiach. Dawniej nie było komputerów, kserokopiarek, telefonów z dostępem do Internetu. Zrobienie dobrej ściągi, zawierającej odpowiednia ilość materiału zajmowało bardzo dużo czasu więc nawet ze względów czysto ekonomicznych każdy wolał się nauczyć. Na większości uczelni można zauważyć, że studenci (jeśli chodzą na wykłady) robią notatki na laptopach, netbookach i innych tego typu urządzeniach. Poza łatwością odczytania i możliwością modyfikowania tekstu ma to jeszcze jedną zaletę – pliki tekstowe można bardzo szybko skopiować na małe, przenośne gadżety, które potem bierze się ze sobą na egzamin. Skrypty, notatki, czy nawet całe książki w plikach tekstowych, do tego połączenie z Internetem – jeśli tylko da się ściągać, każdy, nawet najtrudniejszy egzamin jest do zdania i to na niezłą ocenę. Wśród studentów są również tacy, którzy na egzamin idą przygotowani w miarę swoich możliwości, bez ściąg. Jednak jeśli nadarzy się okazja, bez skrupułów odpiszą od kolegi lub koleżanki, którzy wyposażeni w ściągi poradzą sobie z każdym pytaniem. Akceptowana jest tzw. praca zespołowa, w której to każdy dopowie coś od siebie i uda uzbierać się odpowiedzi na wystarczającą liczbę pytań. Szczególnie łatwo jest na testach, w których mamy do wyboru odpowiedzi a,b, c itp. Tutaj w odpisaniu nie przeszkodzi nam nawet zły charakter pisma kolegi lub koleżanki z roku. „U tego można ściągać” Nie bez znaczenia jest także podejście samego wykładowcy do kwestii ściągania na egzaminie. Studenci wymieniają się między sobą informacjami na temat przebiegu danego egzaminu i łatwości ściągania. Wyższe roczniki informują swoich młodszych kolegów „na kogo warto się uczyć, a na kogo wystarczy zrobić ściągę bo nie patrzy”. Wśród wykładowców znajdziemy takich, którzy bacznie pilnują podczas egzaminu. Rozsadzają według swoich schematów aby utrudnić odpisywanie, chodzą po sali. Czasami nawet proszą innych pracowników uczelni o pomoc w pilnowaniu. Osoba złapana na ściąganiu jest wyrzucana a na poprawce ma sporo trudności jeśli profesor zapamięta lub zanotuje przy jej nazwisku powód wykluczenia z egzaminu. Zaliczenie takiego przedmiotu każdy zapamięta na długo a zdobyta wiedza pozostanie w pamięci na wiele lat. Niestety, są też tacy wykładowcy, którzy udają, że nie widzą iż ktoś ściąga. Zawsze na początku egzaminu mówię studentom, że za ściąganie albo konsultacje z innymi jest ocena niedostateczna i usunięcie z sali – mówi nam doktor wykładający na jednej z krakowskich uczelni. Pragnie pozostać anonimowy. Ale na groźbach się kończy, chyba, że ktoś naprawdę robi to całkowicie jawnie to nie mam wyboru. Zazwyczaj przymykam oko i staram się aby wszyscy ukończyli pisanie egzaminu. Po co mam sobie robić problemy? Dla mnie wystarczy, że praca, którą dostanę jest napisana prawidłowo i mogę ją ocenić pozytywnie. Dzięki temu studenci i ja jesteśmy zadowoleni. Oczywiście zawsze zdarzy się ktoś kto będzie musiał przystąpić do poprawki ale zdawalność wynosi ok. 80-90%. Wiem, że ma na to wpływ moja postawa ale nie chcę utrudniać życia studentom. Wielu moich kolegów postępuje w ten sposób. Kolejną okolicznością sprzyjającą ściąganiu jest fakt, że wiele egzaminów odbywa się w formie pisemnej. Na egzaminie ustnym student staje twarzą w twarz z wykładowcą i albo jest nauczony albo nie. W tym wypadku możliwości ściągania spadają praktycznie do zera. Natomiast podczas formy pisemnej sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Duża liczba piszących- czasem nawet ponad sto osób, duże sale sprawiają, że trudno pilnować aby każdy zdawał uczciwie. Studenci ściągają więc na dyplomów Według doktora Zbigniewa Bajki kolejnym problemem jest zmniejszenie rangi wykształcenia wyższego. Obserwujemy coś w rodzaju kolekcjonowania dyplomów. Dzisiaj utarło się, że w zasadzie każdy studiuje i po prostu wypada mieć dyplom wyższej uczelni. Niektórzy studiują po dwa, nawet trzy kierunki studiów. Efekt jest taki, że na zajęcia na żadnym z nich nie są dobrze przygotowani. Sprzyja temu fakt niezwykłego funkcjonowania niektórych prywatnych szkół wyższych, w których, mam takie wrażenie, papier dostaje się w zasadzie za pieniądze. Sam spotkałem się z sytuacją, w której student miał pretensje o niezdany egzamin. Nie rozumiał jak mógł oblać skoro płaci. Kiedyś aby studiować trzeba było reprezentować naprawdę wysoki poziom wiedzy i umiejętności. Dobrze zdana matura, egzaminy wstępne. Potem przez kilka następnych lat systematyczna nauka, przesiadywanie w bibliotekach, trudne egzaminy. Dzisiaj już tego nie ma – mówi dr Bajka – wystarczy jako tako zdać maturę aby dostać się na uczelnię wyższą. Jeśli nie na studia dzienne to tzw. „wieczorowe” lub zaoczne. Wystarczy zapłacić i już jest się studentem. Każdy ze studentów powinien zadać sobie pytanie: Po co studiuję? Czy chcę tylko zdobyć papier bo wypada mieć tytuł magistra, czy może chcę się czegoś nauczyć i zostać specjalistą w danej dziedzinie? Studiowanie dla samego studiowania trochę mija się z celem, bo po co tracić 5 lat na udawanie, że się czegoś uczy? Jak widać szanse na całkowite wyeliminowanie ściągania są jak na razie znikome. Wymagałoby to zmiany mentalności nie tylko od studentów ale także osób prowadzących zajęcia. Konieczne byłoby również uczenie od najmłodszych lat, że ściąganie jest zwykłym oszustwem. Efekty takich zmian mogą być widoczne dopiero za kilkanaście lat, bo u osób obecnie studiujących lub mających zacząć w najbliższym czasie zbyt głęboko zakorzenione są nawyki z poprzednich etapów edukacji. Jednak niewątpliwie zarówno wykładowcy jak i studenci powinni robić wiele aby ograniczyć zjawisko ściągania dobre przykłady zachowań, nawet nieliczne, mają przecież wielką Pieńkowski Jako osoba ambitna i uczciwa (przynajmniej na tyle, że nie można się chyba niczego doczepić) bardzo boli mnie fakt, że na egzaminach, kolokwiach i kartkówkach moje koleżanki i koledzy ściągają ile wlezie. Ostatnio na egzaminie, który większość uznała za najtrudniejszy do tej pory, siedziałam w przedostatnim rzędzie. Uwierzcie, że z tej perspektywy było widać wszystko. Jakieś 80% osób przez calutki egzamin wstukiwało hasełka na swoich smartfonach. Kilka osób zastosowało klasyczną technikę ściąg papierowych. Jest to irytujące, bo ja spędziłam kilka dni na nauce, oni tylko trochę postresowali się, żeby nie zostać uczyłam się kilka dni. Kiedy ostatnio wspominałam o moim feralnym powrocie do domu, to nie znałam jeszcze jego skutków. Otóż przez przesadzoną klimatyzację w pociągu rozchorowałam się. I trzymało mnie prawie dwa tygodnie. Niestety moje przeziębienie pokryło się z nauką na egzaminy i dlatego nic nie wchodziło mi do głowy. Musiałam strasznie przykro pachnieć, bo w celach zdrowotnych gotowałam sobie czosnek w mleku i zrobiłam syrop z cebuli. Ale nawet to nie choróbska i stopnia trudności egzamin zaliczyłam. Jako jedna z niewielu osób miałam obok swojego numeru indeksu ocenę pozytywną na wywieszonej liście wyników. Nigdy nie byłam tak szczęśliwa i dumna. Jak widać dało się to zaliczyć nawet nie będąc w pełni umiejętności umysłu. Moim zdaniem, jeśli ktoś już decyduje się na pójście na studia, to niech też się uczy, a nie ściąga. Potem to mamy takich pożal się Boże fachowców, którzy twierdzą, że nic się na studiach nie nauczyli. Ciekawe innych krajach ściąganie jest surowo karane. U nas co najwyżej ma się niezaliczony kurs, który trzeba poprawić za rok, ewentualnie w zależności od prowadzącego grozi dyscyplinarka, która w skrajnym przypadku kończy się wyrzuceniem z uczelni. O tym skrajnym przypadku jeszcze nie słyszałam od nikogo znajomego, mimo, że jak już wspomniałam, niewielu polega na własnej tu więcej mówić… Jedyne, co mnie cieszy w tym momencie, to fakt, że w drugim terminie nie zaliczyło zbyt dużo osób, mimo że pytania były prawie takie jak na pierwszym w wyszukiwarce wpisze się „ściąganie egzamin”, zamiast stron, które mówią o tym, że ściąganie jest złe, wyskakują strony, z których możemy się dowiedzieć, jak najlepiej ściągać, jakie ściągi nadają się najlepiej na dany egzamin. Bardzo złe Ściągi w rękawach, długopisach, bułkach, a nawet we włosach – uczniowie prześcigają się w pomysłach na zdobycie lepszej oceny bez konieczności poświęcania czasu na naukę. Dla jednych ściąganie jest oznaką sprytu i zaradności, dla innych to zwykła nieuczciwość, jednak co do jednego wszyscy są zgodni – ściąganie jest częstym zjawiskiem w polskich szkołach. Dlaczego ściągamy? Odpowiedź wydaje się bardzo prosta – aby zdobyć lepszą ocenę. Jednak dobre oceny nie uzupełnią naszej wiedzy i nie umożliwią nabycia nowych umiejętności. Jakiś czas temu popularna była opinia, że samo przygotowanie ściąg pozwala utrwalić wiedzę, przez co może pomóc uczniowi w nauce. Jednak od kiedy gotowe ściągi można wydrukować z Internetu, nie czytając ich wcześniej, ściąganie nie niesie żadnych pozytywnych wartości. W niemal każdej publikacji dotyczącej ściągania autorzy zwracają uwagę na konieczność zmiany w podejściu do nauki. Skierowanie większej uwagi z chęci otrzymywania dobrych ocen i konkurowania z innymi uczniami na chęć zdobywania wiedzy zapewne przyczyniłoby się do spadku odsetka uczniów, którzy ściągają. Badacze, którzy zajmowali się kwestią ściągania w polskich szkołach, zwracali uwagę na to, że największym problemem jest utrwalanie wiedzy encyklopedycznej, którą łatwo zapisać na ściądze, ale trudniej wykorzystać w praktyce. Problemem jest również ogromna ilość materiału, którą nauczyciele mają do przekazania, a uczniowie do przyswojenia. W wielu przypadkach ściąganie jest skutkiem braku czasu na rzetelne przygotowanie się do każdego sprawdzianu. Tradycja ściągania w kraju nad Wisłą Okazuje się, że w naszym kraju przyzwolenie na nieuczciwe pisanie egzaminów jest znacznie większe niż np. w krajach zachodnich. Zaczynając od tego, że zdarzają się przypadki odrabiania prac domowych przez rodziców za dzieci, kończąc na kupowaniu prac dyplomowych – co jakiś czas w mediach pojawia się informacja o osobach piszących rozprawy naukowe na zamówienie. Być może wynika to z pewnej tradycji kombinowania i chęci przechytrzenia organu nadrzędnego wobec nas? Czy nie dlatego uczniowie wynajdujący coraz bardziej wymyśle sposoby na oszukanie nauczyciela stają się bohaterami wśród rówieśników? Czy ich pomysłowości i zapału nie można by porównać z ambicjami młodych ludzi, którzy w przeszłości potajemnie zakładali organizacje i kombinowali jak się… uczyć? Diagnoza, którą stawiają badacze analizujący zjawisko ściągania, nie jest jednak tak pozytywna – nieuczciwy uczeń staje się nieuczciwym studentem i niestety na polskich uczelniach ściąganie również często się zdarza. Do tego stopnia, że kiedy jeden ze studentów na egzaminie głośno zwrócił uwagę, że jego koleżanka ściąga, stał się obiektem ataków studentów w całym kraju. Co prawda uczelnia stanęła w obronie uczciwego studenta, jednak sytuacja pokazuje, że jesteśmy mocno znieczuleni wobec nieetycznego zdobywania dobrych ocen. Co kraj, to obyczaj W USA i Kanadzie ściąganie znacznie obniża renomę uczelni, dlatego za próbę oszukiwania na egzaminie wyciągane są poważne konsekwencje, dochodzi nawet do wyrzucenia ze studiów. Argumenty za tak restrykcyjnym podejściem do ściągania są proste – nieuczciwy student nie będzie miał w przyszłości oporów przed fałszowaniem badań naukowych i przed oszukiwaniem w pracy zawodowej. W Szwecji uczniowie sami pilnują się podczas egzaminów – jeśli na siebie doniosą, nikt nie ma do nikogo pretensji – uczciwość jest normą. Natomiast w Indiach i Chinach, gdzie wyniki egzaminów mają bardzo znaczący wpływ na przyszłość młodego człowieka, walka ze ściąganiem jest niemal niemożliwa. W Indiach całe rodziny biorą udział w pisaniu końcowych egzaminów – rodzice podają uczniom ściągi przez okna. Dobra ocena z egzaminu przyczynia się do znacznie lepszego startu w dorosłe życie, dlatego uczniowie i ich rodzice są w stanie wiele poświęcić dla korzystnego wyniku. Natomiast w Chinach, gdzie na podstawie wyników egzaminów uczniowie są przyjmowani na studia, zdarzają się przypadki wynajmowania na egzamin osób, które napiszą go za uczniów lub korzystania z profesjonalnych detektywistycznych gadżetów. W wielu krajach, szczególnie w krajach rozwiniętych, ściąganie jest „obciachem” i powodem do wstydu. Natomiast w państwach rozwijających się, gdzie od dobrych wyników bardzo wiele zależy, uczniowie nie zważają na uczciwość i za wszelką cenę starają się uzyskać jak najlepszą ocenę. A gdyby tak nie ściągać? Kiedy polscy studenci wyjeżdżają uczyć się na zachodzie lub odwrotnie – młodzi ludzie z USA lub zachodniej Europy przyjeżdżają na wymianę do naszego kraju, są zdumieni. Dla uczniów z zachodnich uczelni ściąganie jest niedopuszczalne i dziwi ich występowanie tego zjawiska w Polsce. Natomiast dla studentów z naszego kraju szokiem jest absolutnie uczciwe podejście do egzaminów na uczelniach za granicą. Z drugiej strony – polscy studenci przywożą z zagranicznych wymian pozytywne nawyki „nieściągania”. Szkoły i uczelnie w Polsce próbują walczyć ze ściąganiem na różne sposoby – nauczyciele wpisują w wyszukiwarce fragmenty zadań domowych, aby upewnić się, że nie zostały ściągnięte z Internetu, wszystkie prace naukowe są weryfikowane za pomocą specjalnego systemu, który sprawdza, czy nie są plagiatem. Na egzaminy zabrania się wnoszenia sprzętu elektronicznego i wszelkich zbędnych przedmiotów. Podczas sprawdzianów nauczyciele krążą wokół ławek, a na egzaminach studenci są usadzani daleko od siebie – jednak i tak są osoby, które nie mają oporów przed korzystaniem z przygotowanych ściąg. Zatem czy w ogóle możemy sobie wyobrazić kształcenie w Polsce bez ściągania? Wydaje się, że tak, jednak konieczne jest przekierowanie chęci zdobywania dobrych ocen na chęć zdobywania wiedzy. Konsekwencje Ściąganie w szkole wydaje się dosyć niewinnym procederem – czy jeśli uczeń dzięki ściąganiu dostanie wyższą ocenę z jednego sprawdzianu, wpłynie to na niego znacząco? Zapewne jeśli jest to jednorazowe przewinienie, nic złego się nie stanie, natomiast jeżeli ściąganie stanie się nawykiem, może mieć poważne skutki. Przyłapanie na ściąganiu podczas zdawania matury grozi unieważnieniem egzaminu. Nawet jeśli członkowie komisji nie zauważą, że uczeń ściąga podczas egzaminu, maturę może unieważnić osoba sprawdzająca prace. Zdarzały się już przypadki, że egzamin uczniów, którzy pisali maturę w jednej sali i popełnili dokładnie ten sam błąd, został unieważniony. Niektóre uczelnie w Polsce bardzo surowo karzą za ściąganie – począwszy od niezaliczenia egzaminu aż po zawieszenie w prawach studenta. Jednak to i tak nie odstrasza wszystkich od nieuczciwego zdawania egzaminów. A przecież kształtowanie w uczniach i studentach nieuczciwych zachowań prowadzi do takiej samej postawy w dorosłym życiu – oszukiwanie pracodawcy, urzędów czy nawet bliskich przychodzi znacznie łatwiej, jeśli od dzieciństwa do końca ścieżki kształcenia się tego uczymy. Chociaż obecnie trudno wyobrazić sobie polską szkołę zupełnie bez ściągania, to być może zmierza ku lepszemu – w końcu coraz więcej uczniów i studentów z naszego kraju czerpie dobre wzorce z zachodu. Wyjazdy na wymiany zagraniczne bardzo sprzyjają przejmowaniu pozytywnych postaw. A świadomość, że uczymy się dla siebie, a nie dla ocen i zaliczonych egzaminów, popularyzowana wśród uczniów i studentów, będzie służyć zmniejszeniu skali tego zjawiska w polskich szkołach. Źródła: Jeśli ściągać to z głową i ukrytą technologią. Czy smartfony, smartwache, opaski i inne gadżety wspomagają nowe pokolenie maturzystów? Mimo, że nie popieramy ściągania i uznajemy to za naganne, postanowiliśmy sprawdzić, jak "pomagają" sobie współcześni też tak ogromną popularnością cieszą się wszystkie możliwe sposoby związane ze ściąganiem. Surowe konsekwencje i zakaz korzystania z urządzeń elektronicznych na najważniejszych egzaminach nie odstraszają uczniów i studentów. Kombinowało się od wieków –. jednak dzisiejsze ściąganie ma niewiele wspólnego z tym, co działo się kiedyś. Nadal liczą się spryt, pomysłowość i ze ściąganiem pojawia się w przypadku egzaminów państwowych. Sprytnie skonstruowane przepisy zakazują używania wszelkiego rodzaju elektroniki i innych pomocy dydaktycznych. W „Informatorze o egzaminie maturalnym od roku szkolnego 2014/2015”. przygotowanym przez Centralną Komisję Egzaminacyjną widnieje jasne wskazanie: „Unieważnienie podczas egzaminu następuje, jeżeli zdający wniósł na salę egzaminacyjną jakiekolwiek urządzenie telekomunikacyjne lub korzysta z takiego urządzenia na sali egzaminacyjnej”. Definicja zawarta w polskim prawie telekomunikacyjnym określa z kolei telekomunikację, jako nadawanie, odbiór lub transmisję informacji, niezależnie od ich rodzaju, za pomocą przewodów, fal radiowych bądź optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną. W konsekwencji oznacza to, że w trakcie egzaminów nie można mieć przy sobie nic poza przedmiotami wymienionymi przez CKE oraz zegarka posiadającego jedynie funkcję wskazywania – ideał do ściągania?KiedyśJeszcze kilka –. kilkanaście lat temu niepodzielnie królowały klasyczne papierowe ściągawki pisane na niewielkich karteczkach. Długie łączone ze sobą w taśmy informacje, zawierały wszystkie niezbędne w trakcie testu wiadomości. Operowanie nimi wymagało nie lada zdolności. Dziewczyny oklejały sobie nimi uda pod sukienkami, uczniowie przedramiona pod rękawami już nie ma czasu i ochoty na drukowanie. Klasyczne ściągi nie są z gumy, a wielkością czcionki aż tak wiele się nie nadrobi –. w końcu coś trzeba jeszcze na nich dostrzec. Największy problem tkwi w tym, że nie mają Wi-Fi ani 3G i nie połączą się z internetem, który jest kopalnią wiedzy. Wszystkie te zalety posiada za to smartfon. Wyciszony, z wygaszonym ekranem, tak by nie emitował światła, w rękach doświadczonego ucznia staje się świetnym narzędziem do pozyskiwania informacji niezbędnych do napisania sprawdzianu na ocenę pozytywną. Najlepiej przydaje się w przypadku przedmiotów humanistycznych – odnalezienie informacji o Izabeli Łęckiej (nawiasem mówiąc, złą kobietą była), o dacie bitwy pod Trafalgarem czy dostęp do Google Translate lub słownika języka rosyjskiego to żaden problem. Większe schody zaczynają się w przypadku przedmiotów „Niestety smartfon nie rozwiąże zadania matematycznego o określonej treści, jednak pomoże w przypadku równań i wzorów. W zasadzie na moim profilu nauczania, matematyczno-fizycznego nie mam zbyt wielu okazji do korzystania z inteligentnego telefonu, jako ściągawki” _ –. twierdzi Paweł, uczeń klasy 3 IX Liceum Ogólnokształcącego im. Klementyny Hoffmanowej w będą również odpowiednie aplikacje oraz szybkie skróty np. do niezawodnej Wikipedii. Warto również zaopatrzyć się w programy umożliwiające przeglądanie dokumentów tekstowych (pisaliśmy o nich w przypadku aplikacji używanych przez studentów). Wiadomości, czaty i fora mogą ułatwić zadanie, a zwrócenie się z prośbą o pomoc w trakcie sprawdzianu uratować „życie”. niejednemu. Smartfon, dzięki wbudowanemu aparatowi, może posłużyć jako skaner i przesłać sfotografowane treści zadania do osoby, która pomoże je rozwiązać. Pomocnym dla innych grup może również być wykonanie zdjęcia całego sprawdzianu, tak by np. klasa, która odbywa zajęcia z tym samym nauczycielem mogła skorzystać z zadań i nauczyć się rozwiązań."W przypadku moich studiów i niektórych egzaminów korzystanie ze smartfona jest surowo zakazane, nawet nie można ich wnosić na salę wykładową” – mówi Kuba, student „Kiedyś mieliśmy taką sytuacje, że jeden z moich kolegów się zapomniał i zaraz po wejściu na egzamin wyjął telefon i położył go na biurku. Swoją drogą nie mam pojęcia, czemu to zrobił. Wykładowca po tej akcji odwołał cały termin” _ –. „Przed każdym sprawdzianem proszę moich uczniów o oddanie telefonów i położenie ich w specjalnie przeznaczonym do tego celu pudełku. Na początku bardzo ich to dziwiło, dzisiaj już przywykli i sami robią to, wiedząc jakie panują u mnie zasady” _ – Mówi Maria Maciuszczak, nauczycielka historii w Liceum Ogólnokształcącym im. Piotra Skargi w Grójcu. _ „Wiem, że teraz młodzi korzystają również z inteligentnych zegarków, ale jeszcze nie udało mi się na tym przyłapać żadnego z moich uczniów. Jeśli jednak myślą, że nauczyciele nie widzą wszystkich prób lub też nie zdają sobie sprawy, które definicje są żywcem przepisywane z opracowań, są w grubym błędzie. My prawie zawsze wiemy” _ –. DO DRUGIEJ STRONY MATERIAŁU ->> Smartwatche i arsenał małego szpiega Strona 2Smartwatch – godzina nie jest istotnaKiedyśZegarek z wbudowanym kalkulatorem był szczytem marzeń każdego ucznia. Możliwość włączania i wyłączania dźwięków była ogromną zaletą i pozwalała w trakcie korzystania z niego na klasówce nie zostać wykrytym przez na egzaminie/klasówce/kartkówce ściąganie ze smartfona wydaje się komuś niewygodne, problematyczne ze względu na chowanie go pod ławką, niech spróbuje zawalczyć o oceny ze smartwatchem. Nowe rozwiązania i zegarki wyposażone w karty SIM, pozwalają nie parować ich już (jak w przypadku starszych rozwiązań) z telefonem. Samodzielny dostęp do internetu, możliwość wysyłania SMS i odbierania rozmów głosowych na pewno przyda się na sprawdzianie. Istnieje szansa, że ktoś wykorzysta słuchawkę bluetooth by móc wykonać „telefon do przyjaciela”. Dzisiejsze inteligentne zegarki nie odbiegają funkcjami od telefonów, a w dodatku są dyskretne. _ „Smartwatch to świetne rozwiązanie do ściągania, łatwo go ukryć w rękawie, nie zwraca zbytnio uwagi. Dzięki temu znika problem chowania urządzenia po kieszeniach w trakcie ewentualnego „przypału” _ – mówi w rozmowie z Connected Life Magazine Tomek, uczeń klasy 3 z Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w „Największym problemem jest to, że nauczyciele szybko się uczą i znają się na rzeczy. Są w stanie wyłapać, kiedy ktoś ściąga i prędzej czy później, zorientują się, że wykorzystujemy do tego smartwatche i każą nam je zdejmować” _ –. dodaje tegoroczny jest w przypadku matury? _ „Trudno jest kontrolować każdego maturzystę i sprawdzać funkcje zegarka, który akurat ma na nadgarstku. Jest to niewykonalne zadanie z punktu widzenia komisji nadzorującej sprawdzian” – mówi w rozmowie z Connected Life Magazine Marcin Smolik dyrektor Centralnej Komisji Egzaminacyjnej. „Kroki są jednak podejmowane w przypadku wątpliwości, co do samodzielnej pracy danego ucznia. Jeśli ktoś z komisji będzie miał podejrzenia, że maturzysta ściąga, egzamin w przypadku tej konkretnej osoby jest unieważniany i ma ona szansę przystąpić do matury w późniejszym terminie” _ – dodaje Smolik. Czy ktoś jeszcze nagrywa?KiedyśW czasach, gdy na rynek wchodziły pierwsze walkmany z możliwością wyszukiwania ścieżek na kasecie, uczniowie oszaleli na punkcie możliwości ściągania „ze słuchawką w uchu”. Szalone lata 80. i 90. oraz moda na długie włosy również u mężczyzn spowodowała, ze ukrycie w uchu słuchawki, nawet tej przewodowej, nie było ktoś jeszcze korzysta z możliwości odtwarzania nagranych wcześniej tekstów, przeczytanych rozdziałów książek? Okazuje się, że tak. Jedna z dzisiejszych maturzystek, która poprosiła o anonimowość, opowiedziała nam ciekawą historię. W trakcie sprawdzianów w jej liceum, uczniowie mogą słuchać muzyki wykorzystując do tego smartfony i słuchawki. Niektórzy z nich zamiast odtwarzać w tym czasie Katy Perry czy kojące rytmy najnowszego soundtracku z „50 Twarzy Greya”, puszczają wcześniej przygotowane pliki audio zawierające informacje z książek i zeszytów. _ „Ja tak nie robię, ale moi znajomi kilka razy wykonali taki manewr i im się udało” _–. mówi uczennica jednego z warszawskich małego szpiegaPomimo trudności i złożoności niektórych działań związanych ze ściąganiem, uczniowie nadal chętnie wybierają tę drogę, zamiast usiąść i poświęcić czas na naukę. Gadżety szpiegowskie, kamery w guziku, słuchawki bezprzewodowe schowane w uchu. To elementy wyposażenia wymagające dużej wiedzy i koordynacji działań. Przesyłanie informacji drogą radiową czy też z wykorzystaniem innych technologii może być zbyt trudne dla standardowego żaka. Chociaż w przypadku filmu „Haker”. z Bartoszem Obuchowiczem w roli głównej spisywały się świetnie, aż do czasu dekonspiracji. Niezbędny będzie jednak poza specem od nowych technologii również ekspert w zakresie danej tematyki, zagadnienia, przedmiotu czy „Jeden z moich uczniów, kilka lat po maturze, przyznał mi się, że w trakcie egzaminu dojrzałości korzystał z pomocy. Miał w uchu słuchawkę, za jej pośrednictwem dyktował pytania, które pojawiły się w teście i słyszał prawidłowe odpowiedzi, które potem notował. Nie zdradził mi jednak wszystkich szczegółów” _ –. mówi Maria Maciuszczak z Liceum im. Piotra Skargi w Grójcu. Uczniowie ściągali, ściągają i ściągać będą. Nie ma możliwości całkowitego zwalczenia tego procederu. To ciągła zabawa w kotka i myszkę – w rolę myśliwego wciela się nauczyciel, zwierzyną jest uczeń. Czy aby na pewno? Jeśli macie inne zdanie w tej kwestii, podzielcie się się nim w komentarzach.

gadżety do ściągania na egzaminie